در گذشته مرا برادرى بود که در راه خدا برادریم مى‏نمود . خردى دنیا در دیده‏اش وى را در چشم من بزرگ مى‏داشت ، و شکم بر او سلطه‏اى نداشت ، پس آنچه نمى‏یافت آرزو نمى‏کرد و آنچه را مى‏یافت فراوان به کار نمى‏برد . بیشتر روزهایش را خاموش مى‏ماند ، و اگر سخن مى‏گفت گویندگان را از سخن مى‏ماند و تشنگى پرسندگان را فرو مى‏نشاند . افتاده بود و در دیده‏ها ناتوان ، و به هنگام کار چون شیر بیشه و مار بیابان . تا نزد قاضى نمى‏رفت حجّت نمى‏آورد و کسى را که عذرى داشت . سرزنش نمى‏نمود ، تا عذرش را مى‏شنود . از درد شکوه نمى‏نمود مگر آنگاه که بهبود یافته بود . آنچه را مى‏کرد مى‏گفت و بدانچه نمى‏کرد دهان نمى‏گشود . اگر با او جدال مى‏کردند خاموشى مى‏گزید و اگر در گفتار بر او پیروز مى‏شدند ، در خاموشى مغلوب نمى‏گردید . بر آنچه مى‏شنود حریصتر بود تا آنچه گوید ، و گاهى که او را دو کار پیش مى‏آمد مى‏نگریست که کدام به خواهش نفس نزدیکتر است تا راه مخالف آن را پوید بر شما باد چنین خصلتها را یافتن و در به دست آوردنش بر یکدیگر پیشى گرفتن . و اگر نتوانستید ، بدانید که اندک را به دست آوردن بهتر تا همه را واگذاردن . [نهج البلاغه]
غدیر
 

از:   ::  87/4/11 ::  9:18 عصر

آرزو می کنیم:

حال و هوای همیشه دلمان به رنگ نیمه شعبان باشد.
راستی حال و هوای دلت این روزها چه رنگی است؟
از این جاده روزها که به نیمه می رسد چند قدم بیشتر نمانده
    غیرت!
       توسل! 
          حرکت!  در پناهش
2روز بیشتر به تولد یگانه پدر عالم نمانده است.
من
 و تو چقدر خودمان را آماده میزبانی از او کرده ایم؟؟
  


نظرات شما()


 
لیست کل یادداشت های این وبلاگ

خانه |شناسنامه|ایمیل
 
 
 
 
 
 
درباره خودم
غدیر
مدیر وبلاگ : [26]
نویسندگان وبلاگ :
ghader (@)[0]


لوگوی خودم
غدیر
آوای آشنا
حضور و غیاب
یــــاهـو
آرشیو
آرشیوها
اشتراک
 
طراح قالب